DDA – jak zachowują się Dorosłe Dzieci Alkoholików?

Uzależnienie od alkoholu może być destrukcyjne nie tylko dla chorego, ale również dla całej jego rodziny. Specjaliści wyróżniają nawet zaburzenie typowe dla osób pochodzących z rodzin borykających się z tym problemem. Co jest charakterystyczne dla DDA?

DDA – Dorosłe Dzieci Alkoholików to osoby, które borykają się z problemami osobowościowymi. Problemy te wynikając z trudnego dzieciństwa oraz pochodzenia z rodziny borykającej się z uzależnieniem od alkoholu. Specjaliści wyróżniają listę cech, która są charakterystyczne dla ludzi cierpiących na ten syndrom:

1.       Niska samoocena i poczucie własnej wartości

Dzieci alkoholików często mają problem z racjonalną oceną własnej wartości. Ich kompleksy wynikają z niesłusznego obwiniania się za picie rodzica, nieprawidłowego przebiegu procesu socjalizacji oraz braku odpowiedniego wsparcia ze strony rodziny.

2.       Słomiany zapał

Dorosłe Dzieci Alkoholików często nie potrafią dokończyć lub zrealizować swoich planów i pomysłów. Wynika to z niskiej samooceny oraz lęku przed doznaniem porażki.

3.       Problem z odpowiedzialnością

W zależności od przyjmowanej w dzieciństwie roli, DDA w swoim dorosłym życiu mogą stać się nieodpowiedzialne lub nadmiernie odpowiedzialne. Ich relacja w stosunku do własnej roli często pozostaje zaburzona: albo nie potrafią przyznać się do swoich błędów, albo biorą na siebie problemy całego otaczającego ich świata.

4.       Ciągłe poczucie winy

DDA często interpretują dbanie o samego siebie i własne potrzeby jako objaw egoizmu. Odczuwają poczucie winy w każdym momencie, kiedy realizują swoje plany, a nie pomagają w tym czasie całemu otoczeniu. W związku z tym porzucają swoje własne potrzeby, aby spełnić pragnienia innych osób.

5.       Nadmierna kontrola

DDA nie lubią popełniać błędów i najczęściej chcą mieć wszystko pod kontrolą – nawet własne uczucia. Okazywanie ich, może bowiem wiązać się z nieumiejętnością zapanowania nad emocjami, czyli (w mniemaniu DDA): brakiem kontroli nad samym sobą. Nie chcąc skończyć jak rodzice, DDA starają się pilnować siebie i swoich bliskich na każdym możliwym kroku.

6.       Wieczna złość

Osoby z syndromem DDA często nie radzą sobie w nagromadzonym i nie wyładowywanym przez lata uczuciem gniewu i złości. W związku z tym bardzo łatwo mogą zostać poirytowane – szczególnie przez osoby, które były związane z doznawaną w dzieciństwie krzywdą. Nieumiejętność wyrażania uczuć sprawia, że Dorosłe Dzieci Alkoholików mogą wpadać w niekontrolowane wybuchy gniewu lub innych emocji. W ten sposób rodzi się dodatkowa frustracja związana z chęcią nadmiernej kontroli samego siebie i wyrzuty sumienia w związku z niekontrolowanym wybuchem.

Często zdarza się, że cierpiący na syndrom DDA projektują swoje emocje na innych: uważają, że to ktoś jest zdenerwowany, podejrzliwy, poirytowany. W ten sposób podświadomie stawiają się w roli ofiary i chcą usprawiedliwić swoje wewnętrzne uczucia agresją innych ludzi.

7.       Nieumiejętność przyjęcia krytyki

Osoby cierpiące na DDA często albo nie potrafią przyjąć krytyki, albo biorą ją zbyt mocno do siebie. Wiąże się to z ich niskim poczuciem własnej wartości i nadmierną chęcią autokontroli i kontroli otaczającego świata. Nie tylko krytyka, ale również złość innych ludzi wprawia DDA w nadmierne uczucie niepewności i dyskomfortu.

8.       Lęk przed autorytetem

W okresie dzieciństwa naszym największym autorytetem są nasi rodzice. W przypadku osób pochodzących z rodzin dysfunkcyjnych, szacunek wobec autorytetów często zamienia się w lęk przed nimi.

9.       Lęk przed odrzuceniem

Zmagający się z syndromem DDA panicznie boją się poczucia odrzucenia. W związku z tym lubią, kiedy uwaga ich bliskich skupia się przede wszystkich na ich osobie. Brak zainteresowania podświadomie odczuwają jako ww. odrzucenie. Nie chcąc dopuścić do takiej sytuacji często izolują się emocjonalnie i uczuciowo. Boją się wchodzić w poważniejsze emocjonalne relacje i zaangażować się, bo fakt ten wiąże się z ryzykiem odrzucenia. W związkach DDA mają z kolei problem z zaufaniem drugiej osobie i nadmierną zazdrością.

Co ciekawe, syndrom DDA nie jest przypisywany włącznie osobom pochodzących z rodzin alkoholików. Istnieje również ogólna jego odmiana: DDD (Dorosłe Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych).

Jeżeli więc kiedykolwiek zauważyłeś takie cechy i zachowanie u siebie lub swoich bliskich, to koniecznie skontaktuj się ze specjalistą. Niektóre z tych zachowań mogą zostać wyeliminowane dzięki psychoterapii. Dzięki temu twoje życie i własna samoocena ulegną znacznej poprawie.