Czy moje dziecko bierze narkotyki?

Wiek w którym dziecko może podejmować pierwsze próby zażywania narkotyków pokrywa się z okresem dojrzewania, co może bardzo utrudniać prawidłową ocenę sytuacji. Czy huśtawki nastrojów to naturalne działanie hormonów, czy efekt działania narkotyków? Czy chudnie na skutek intensywnego wzrostu i dojrzewania, czy może jednak nie? Od tego, czy właściwie ocenimy może zależeć całe dorosłe życie naszego dziecka.

Niechęć do długich rozmów, zamykanie się w pokoju, podkreślanie swojej prywatności, zmiana stylu ubierania się, znalezienie nowej grupy znajomych, pogorszenie wyników osiąganych w szkole – to kilka z zachowań często podawanych jako mogące wskazywać na to, że dziecko bierze narkotyki. Problem w tym, że równie dobrze wszystkie te rzeczy mogą mieć  całkiem inne podłoże i występować w przypadku nastolatka który stroni od takich substancji, ale, na przykład, czuje się nieakceptowany wśród rówieśników. Oczywiście, nie można pod żadnym pozorem ignorować takich symptomów! Aby jednak ocenić czy młody człowiek bierze narkotyki, najlepiej przyjrzeć się jego oczom.

Dziecko może nie chcieć nawiązywać kontaktu wzrokowego, jeśli wie, że to może je zdradzić. Powinniśmy wtedy stanowczo o to poprosić – w końcu nie wymagamy niczego złego, kiedy prosimy o spojrzenie w oczy. Powinniśmy zwrócić uwagę na szerokość źrenic, czy jest adekwatna do oświetlenia panującego w danym miejscu, na ich reakcje na światło, czy nie są powolne. Również powieki mogą nam wiele powiedzieć. Kiedy opadają na tęczówki jak u bardzo zaspanej osoby, są zaczerwienione albo napuchnięte – możemy podejrzewać, że coś jest nie tak.

Jeśli podejrzewamy, że nasze nastoletnie dziecko może brać narkotyki, nie czekajmy aż nabierzemy pewności, bo wtedy zapewne będzie już za późno. Jak najszybciej powinniśmy wykonać badanie , na przykład przebadać mocz przy pomocy ogólnie dostępnego w aptekach testu na obecność 11 najpopularniejszych substancji psychoaktywnych.