Jak żyć z DDA?

Romek zawsze był nieco inny. Trochę wycofany, niechętnie mówił o sobie, ale za to chętnie pomagał każdemu wokół. To dlatego Ela się w nim zakochała – bo to niewiarygodnie dobry człowiek. Jego inność miała jednak swoje przyczyny. Robert był DDA.

Na początku związku, Ela myślała, że Robert po prostu tak bardzo ją kocha. Często dzwonił, pytał co u niej, był zazdrosny o kolegów, martwił się, kiedy sama wracała wieczorem do domu… Chciał spędzić z nią każdą możliwą chwilę, cieszyć się każdym wspólnym momentem…

Ta pierwsza faza zakochania jednak nie przechodziła. Romek ciągle nie potrafił rozstawać się z Elą nawet na chwilę, a kiedy ta nie poświęcała mu wystarczająco dużo czasu i uwagi: złościł się, wycofywał, obrażał. Przy tym ciągle pozwalał jej na podjęcie każdej, ale to każdej decyzji… Na jaki film pójdą do kina, co będą robić wieczorem, czy Romek powinien zrobić jedną rzecz, czy drugą…? To bardzo miłe, że mężczyzna Eli tak bardzo ją kocha i szanuje jej zdanie… Ale w pewnym momencie stało się to trochę męczące. Każda chwila bez niego kończyła się kłótnią i nie można było liczyć na to, że to on podejmie w końcu jakąś decyzję. To właśnie wtedy Ela porozmawiała z zaprzyjaźnioną panią psycholog i dowiedziała się, że Romek może być DDA – Dorosłym Dzieckiem Alkoholika.

Życie z Dorosłym Dzieckiem Alkoholika lub Dorosłym Dzieckiem z Rodziny Dysfunkcyjnej nie jest proste. W zależności od przeżytych sytuacji, ludzie Ci popadają w skrajności związane z wyrażaniem uczuć i odpowiedzialnością. Albo są aż nazbyt uczuciowi, albo mają problem z okazaniem emocji i miłości. Albo są za bardzo odpowiedzialni, albo sami nie potrafią podjąć praktycznie żadnej decyzji. Obydwa aspekty wiążą się z nieprawidłowym przebiegiem ich socjalizacji i koszmarnym dzieciństwem w rodzinie cierpiącej przez alkoholizm (DDA) lub inne problemy, np. inne uzależnienie, chorobę psychiczną rodzica (DDD).

Choć życie z DDA/DDD nie jest proste, to jest możliwe. Nie możemy skazywać na stratyę kogoś, kto i tak bardzo już tak wiele wycierpiał w swoim życiu. Często mówi się, że DDA kochają za bardzo – lata trudnego dzieciństwa sprawiają, że prawdziwa, normalna miłość oraz ktoś, dla kogo będą najważniejsi, staje się ich największym marzeniem.

To właśnie ta potrzeba miłości i akceptacji powinna być siłą napędową dla zakochanych w DDA/DDD. Siłą napędową, która pomoże im stworzyć zdrowy związek i pokonać trudności związane z DDA. Mimo ich wewnętrznych problemów, pamiętajmy, że DDD to osoby wyjątkowo wrażliwe. Jest tak nawet gdy, chcą ten fakt ukryć przed całym światem.

W zależności od formy i nasilenia zaburzenia DDA potrzebna jest albo konsultacja ze specjalistą, albo zdecydowanie się na wspólną terapię. Jeżeli Dorosłe Dziecko Alkoholika nie radzi sobie ze swoimi problemami, psychoterapia pomoże mu zrozumieć, dlaczego tak się dzieje. Partner DDA zdobędzie z kolei wiedzę, która wyjaśni mu dlaczego jego ukochany tak postępuje i jak może mu pomóc.

Jeżeli problem ten nie jest aż tak bardzo rozwinięty, to najważniejsza jest jego świadomość i nie wypieranie się go. Akceptacja faktu, że jesteśmy DDA/DDD lub że jest nim nasz bliski, pozwoli nam na zdobycie się na większą wyrozumiałość. Ponadto, stanie się pierwszym krokiem na drodze pokonania tej dysfunkcji.