Różne oblicza pracoholizmu

W naszej kulturze praca jest wartością, czymś cenionym przez społeczeństwo. Stąd objawy pracoholizmu bywają lekceważone – a przecież to takie samo uzależnienie jak inne. Związane jest z obsesyjną, wewnętrzną potrzebą nieustannego wykonywania pracy i zachwianiem równowagi pomiędzy zawodową a prywatną stroną życia. Pracoholik zaniedbuje np. rodzinę, znajomych, ale także własne potrzeby – snu czy odpoczynku.

Bryan Robinson wyróżnił następujące typy pracoholików :

Pracoholik nieugięty – perfekcjonista, zawsze dotrzymuje terminów, nie jest w stanie odpoczywać.

Pracoholik bulimiczny – na zmianę jest maksymalnie zaangażowany i unika pracy. Zaczyna z opóźnieniem, bo boi się, że nie sprosta zadaniu. Zmuszają go do tego w końcu wysokie napięcie, lęk i presja.

Pracoholik z deficytem uwagi – pracuje intensywnie, czuje adrenalinę, ale łatwo się nudzi, ma problemy ze skupieniem się na jednej rzeczy. Równocześnie realizuje wiele zadań, których nie kończy.

Pracoholik delektujący się pracą – skupia się na drobiazgach, pracuje wolno, analizuje, by uniknąć jakichkolwiek błędów. Boi się, że wyniki pracy będą niezadowalające, dlatego rzadko jest ją w stanie uznać za całkowicie skończoną.

(Na podstawie „Gdy praca staje się problemem” B. Zych)