Wilczy apetyt

Jedzenie to najbardziej naturalna czynność dla człowieka. Tak jak oddychanie, czy spanie. Dla większości osób jedzenie kojarzy się ze spokojem i radością. Nie chodzi w nim, więc tylko o podtrzymanie funkcji życiowych, ale i doznania, jakie mu towarzyszą. Paradoksalnie, jedzenie może również stwarzać dla współczesnego człowieka zagrożenie. Jednym z nich jest stan, w którym mimo braku odczuwalnego głodu, spożywa się ogromne ilości jedzenia.

Jedzenioholizm, bo o nim mowa, to kompulsywne objadanie się, któremu, w przeciwieństwie do bulimii, nie towarzyszy „przeczyszczanie organizmu”. Osoba dotknięta tą przypadłością traci kontrolę nad jakością i ilością spożywanego pokarmu. Jedzenie staje się dla niej środkiem rozładowania wewnętrznego napięcia nerwowego. Zaprzestaje objadania się dopiero wtedy, gdy pojawią się u niej fizyczne dolegliwości typu ból żołądka lub młodości.

U osób z cierpiących, na jedzenioholizm zauważa się:
• Częste spożywanie posiłków, nawet co dwie godziny,
• Szybsze tempo jedzenia,
• Jedzenie posiłków w samotności,
• Zawstydzenie w momencie nakrycia na objadaniu się.

Warto podkreślić, że prawidłowe odżywianie ma ogromny wpływ na zdrowie fizyczne, jak i psychiczne człowieka! Nadmiernie objadanie wywołuje rozległe skutki somatyczne, psychiczne i społeczne. Dlatego też, jak wszystkie inne formy zaburzenia odżywiania wymagają profesjonalnej pomocy. Terapia osób z takimi problemami, opiera się na tych samych zasadach, co inne terapie uzależnień. Jest to jednak leczenie szczególne – o ile w przypadku np. alkoholika, odstawienie substancji psychoaktywnej jest możliwe, o tyle w przypadku jedzenioholizmu już nie.